Δεν γνωρίζετε τις σχεδιαστικές ιδέες αυτών των παιδικών υπαίθριων δραστηριοτήτων;

Το πιο σημαντικό μέρος όπου γίνεται το παιχνίδι, το πιο ανοιχτό μέρος και το μέρος που είναι πιο κοντά στη φύση είναι η ύπαιθρος.

Οι υπαίθριες δραστηριότητες δείχνουν την κατάσταση ανάπτυξης των παιδιών και η κατάσταση της γενναιότητας, της ανεξαρτησίας, της συγκέντρωσης, της ηλιοφάνειας, της υγείας και της αρμονίας που δείχνουν τα παιδιά στο παιχνίδι είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάπτυξη και την ανάπτυξή τους.

Η ανάπτυξη και η εκκόλαψη ενός παιδιού πρέπει να ξεκινά από μικρή ηλικία, από τα δέντρα που σκαρφαλώνει και τις τρύπες που ανοίγει. Λοιπόν, ποιες έννοιες πρέπει να κατανοηθούν στο σχεδιασμό των υπαίθριων δραστηριοτήτων;

Η φύση υποστηρίζει τα παιδιά να κάνουν πλήρη χρήση των φυσικών πόρων για να επιτύχουν την αυτοανάπτυξη και γίνεται ένα μέσο και γέφυρα για να εξερευνήσουν τον κόσμο.

Όσο βρίσκεται στη σκηνή υπαίθριων δραστηριοτήτων, είτε το παιδί σκαρφαλώνει, σέρνεται ή πηδά, είναι ο συνδυασμός ανθρώπου και φύσης, που είναι η κατάσταση της «αρμονίας μεταξύ ανθρώπου και φύσης» που περιγράφεται από τους αρχαίους της Κίνας. .

Τα αθλήματα της πρώιμης παιδικής ηλικίας δεν περιορίζονται σε καμία περίπτωση στην άσκηση των σωματικών ικανοτήτων, αλλά περιέχουν εκπαιδευτικούς θησαυρούς μυαλού, συναισθημάτων, ακόμη και προσωπικότητας και συμπεριφοράς.

Τα παιδιά μπορούν να σχηματίσουν μια διεγερτική εμπειρία και μια αίσθηση τιμής κατά τη διάρκεια του αθλητισμού. Ομοίως, η ποιότητα της επιμονής σε δύσκολες καταστάσεις μπορεί να επιτευχθεί και κατά τη διάρκεια του αθλητισμού, επομένως ο αθλητισμός είναι προσωπικότητα.

Στη διαδικασία των υπαίθριων αθλημάτων, τα παιδιά πρέπει να είναι απεριποίητα. Αυτό το είδος διαφοράς δεν είναι τόσο ενοποιημένο όσο η ομαδική διδασκαλία, η οποία απλώς εκφράζει τη δίκαιη έννοια των υπαίθριων δραστηριοτήτων.

Εφόσον κάθε παιδί συμμετέχει ενεργά στα παιχνίδια, εξερευνά, αναπτύσσεται και μαθαίνει και εκφράζει τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον του για παιχνίδια στο υψηλότερο επίπεδο, έτσι τα παιχνίδια είναι η πιο δίκαιη εξέλιξη.

Στο παιχνίδι, κάθε παιδί είναι αυτόνομο και κάθε παιδί δείχνει το δικό του επίπεδο ανάπτυξης. Πρέπει να κάνει πράγματα που είναι συνεπή με τις ικανότητες και τη δύναμή του, αλλά ελαφρώς υψηλότερα από το τρέχον επίπεδο.

Τα παιδιά δημιουργούν συνεχώς τη δική τους διεγερτική ανάπτυξη στα παιχνίδια, επομένως η αυτονομία είναι επίπεδο και τα παιχνίδια είναι ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουμε τα παιδιά και να προωθήσουμε τη μάθησή τους.

Όσο πιο αυτόνομα είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερο μπορούν να απελευθερώσουν πλήρως τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντά τους. Μερικές φορές η σιωπηλή προσοχή είναι ένα είδος ενθάρρυνσης, ένα είδος σιωπηρής κατανόησης, ένα είδος υποστήριξης και ένα είδος προώθησης των παιδικών παιχνιδιών.

Στη σκηνή του ενεργού παιχνιδιού, όταν τα παιδιά είναι αυτόνομα, αφήστε τα να ασκήσουν πλήρως την αυτονομία τους. Αυτή είναι η καλύτερη κατάσταση του παιχνιδιού, επομένως η απελευθέρωση είναι καθοδήγηση.